مقدمه: دستیابی به راههایی برای ارتقای کیفیت خدمات پرستاری همواره مورد توجه مدیران پرستاری بوده است. ویژگیهای ارایه دهندگان خدمات پرستاری می تواند یکی از عوامل موثر بر کیفیت آن باشد. بعلاوه، نظر مددجو به عنوان دریافت کننده خدمات پرستاری می تواند شاخصی از کیفیت خدمات باشد.هدف: این پژوهش با هدف تعیین همبستگی بین شایستگی بالینی پرستاران با رضایت بیماران از خدمات پرستاری در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی - همبستگی، 47 پرستار شاغل و 141 بیمار بستری بصورت تصادفی انتخاب شدند. نمونه های پژوهش شامل پرستارانی بودند که در یکی از بخشهای بالینی مراقبت مستقیم از بیمار را به عهده داشتند. همچنین به ازای هر پرستار، 3 بیمار وی که حداقل 3 روز از خدمات پرستار مربوطه استفاده کرده بودند و در زمان پژوهش در شرف ترخیص بودند، انتخاب شدند. اطلاعات فردی و شغلی توسط پرسشنامه و به روش مصاحبه جمع آوری شد. شایستگی بالینی پرستاران توسط ابزاری مشتمل بر 62 سوال در زمینه مهارتهای مدیریتی، حرفه ای، ارتباطی و آموزشی توسط سرپرستار، سوپروایزر و پژوهشگر سنجیده شد. رضایت بیماران توسط ابزاری مشتمل بر 37 سوال در زمینه نیازهای فیزیولوژیک، ایمنی، اجتماعی سنجیده شد. اعتبار پرسشنامه با اعتبار محتوا و پایایی بروش آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. آزمونهای آماری رگرسیون، آنالیز واریانس و مجذور کای برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار رفت.یافته ها: میانگین سن پرستاران 37.3±10.7 و بیماران 30.7±4.9 سال بود. 74.5 درصد از پرستاران و 53.2 درصد از بیماران مونث بودند. همه پرستاران مدرک کارشناسی پرستاری داشته و 49.7 درصد از بیماران مدرک متوسطه داشتند. شایستگی بالینی 17 درصد از پرستاران کمتر از حد انتظار، 75.5 درصد در حد انتظار و 25.5 درصد بیشتر از حد انتظار بود. 9.2 درصد از بیماران از خدمات پرستار ناراضی، 61 درصد نسبتا راضی و 29.8 درصد کاملا راضی بودند. آزمون رگرسیون رابطه خطی معنی دار مستقیمی بین شایستگی بالینی پرستار و رضایت بیمار نشان داد. آزمون آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد که شایستگی بالینی پرستار، جنس، تحصیلات و وضعیت تاهل بیمار با رضایت وی رابطه دارد اما سایر عوامل ارتباط معنی داری با آن نداشت.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد با افزایش شایستگی بالینی پرستار، کیفیت خدمات پرستاری ارتقا یافته و این منجر به افزایش رضایت بیماران شود. لذا سیستم خدمات بهداشتی می تواند با ارتقای شایستگی بالینی پرستاران یا به کارگیری پرستاران با شایستگی بیشتر، رضایت مددجویان را فراهم نماید.

مقدمه: پرستاران با هوش و استدلال اخلاقی می توانند عملکرد مناسبی داشته باشند و در ارتباط با همکاران، بیماران و همراهان مؤثر عمل کنند. شایستگی بالینی پرستاران دغدغۀ اصلی نظام های ارائه دهندۀ مراقبت است. این پژوهش با ‏هدف تعیین ارتباط هوش اخلاقی، استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی پرستاران انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعۀ توصیفی_تحلیلی از نوع همبستگی روی 110 پرستار در بیمارستان های آموزشی شهر ایلام در سال ‏‏1401 با نمونه گیری در دسترس انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها ‏پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، هوش اخلاقی لنیک و کیل، سنجش استاندارد شایستگی ‏بالینی لیو و همکاران و ‏آزمون معضلات اخلاقی کریشام‏ بودند. ‏تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار‎ ‎SPSS vol. 16 ‎صورت گرفت. سطح معنی داری آماری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ­های پژوهش: بیشتر پرستاران زن (5/54 ‏درصد)، با تحصیلات کارشناسی پرستاری (3/87 درصد)، استخدام رسمی ‏‏(8/61 درصد)، با سابقۀ کاری ‏‏5-1 سال (50 درصد) و میانگین سنی آنان 83/5±‏‎‎‏98/30 بودند. میانگین و انحراف معیار هوش اخلاقی 61/26±59/157، استدلال اخلاقی 18/16±51 /36 و شایستگی بالینی ‏‏08/46±65/136 بود. میان هوش اخلاقی و شایستگی بالینی ‏‏(P<0. 001، r=0. 517)، هوش اخلاقی و استدلال اخلاقی (P<0. 001، r=0. 444)‎‏ و ‏استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی (P<0. 001، r=0. 802) همبستگی ‏مستقیم و معنی داری وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط ‏مستقیم و معنی دار میان متغیرها، ارتقای سطح آگاهی پرستاران در زمینۀ هوش اخلاقی، استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی با آموزش بالینی و گذراندن دوره های آموزشی توصیه می شود.

مقدمه: در میان اعضای تیم توانبخشی، پرستاران نقش کلیدی در فرایند توانبخشی ایفا می نمایند و مسئولیت مراقبت تخصصی از بیماران دارای ناتوانی را بر عهده دارند. در جهت ارائه ی این مراقبت ها پرستاران نیازمند کسب شایستگی های مختلفی هستد که شناخت آنها برای ارائه ی مراقبت های با کیفیت حائز اهمیت است. لذا این مطالعه از طریق یک رویکرد کیفیبه تبیین شایستگی های مورد نیاز پرستاران توانبخشی در مراقبت از بیماران دارای ناتوانی پرداخته است. روش کار: در این پژوهش تحلیل محتوی کیفی، 14 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان توانبخشی رفیده تهران شرکت نمودند. شرکت کنندگان بر اساس تمایل آنها برای مشارکت در پژوهش و تجربه مراقبت از بیماران دارای ناتوانی به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه ی عمیق نیمه ساختار یافته جمع آوری شد و تحلیل داده ها بر اساس مراحل پیشنهادی گرانیهایم و لاندمن صورت گرفت. درستی و استحکام داده های جمع آوری شده بر اساس معیارهای لینکلن و گوبا مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: پس از تحلیل یافته های حاصل از 17 مصاحبه ی صورت گرفته، سه طبقه ی اصلی "تبحر در ارائه ی مراقبت" با چهار طبقه ی فرعی (کسب دانش توانبخشی، تسلط بر دانش پرستاری عمومی، دارا بودن مهارت های عمومی، دارا بودن مهارت های تخصصی)، طبقه ی اصلی "ارتباط سازنده با بیمار" با سه طبقه ی فرعی (حساسیت فرهنگی، قابل اعتماد بودن، شنونده ی فعال) و طبقه ی اصلی "ویژگی های شخصیتی" با شش زیر طبقه ی (تاب آوری، صداقت، اخلاق مداری، حمایتگری، مشارکت طلبی، شفقت) پدیدار شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که پرستار توانبخشی نیازمند تقویت جنبه های مختلف از وجود خود اعم از دانش و مهارت عمومی و تخصصی، توانایی ارتباط سازنده با تیم توانبخشی، بیمار و خانواده و همچنین کسب ویژگی های مثبت شخصیتی می باشد تا بتواند به بهترین صورت به ایفای نقش ها و مسئولیت های خود بپردازد. نتایج این تحقیق می تواند پرستاران را در جهت دستیابی به حداکثر میزان شایستگی فردی و مدیران پرستاری را در جهت شناخت و انتخاب شایسته ترین پرستاران برای ارائه ی مراقبت از بیماران دارای ناتوانی یاری نماید.

زمینه و هدف: مشارکت پرستار و والدین در ارائه مراقبت خانواده محور یک مفهوم شناخته شده است. هوش هیجانی و شایستگی، پیش نیاز اساسی پرستاری مشارکتی مبتنی بر روابط متقابل حمایتی معرفی شده است. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین مشارکت والد پرستار با شایستگی و هوش هیجانی پرستاران بخش های کودکان صورت گرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی می باشد. 100 نفر از پرستاران بخش های کودکان شهر شهرکرد به روش سرشماری مطالعه شدند. داده ها با استفاده از سه پرسش نامه استاندارد هوش هیجانی Wong & Low (2002)، صلاحیت و شایستگی پرستاران Liu و همکاران (2007) و پرسشنامه مشارکت پرستار و والدین Choi and Bang جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (ضریب همبستگی اسپیرمن) با نرم افزار SPSS 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بین مشارکت والد پرستار و شا یستگی پرستاران بخشهای کودکان(0/237= r، 0/017=p )و بین هوش هیجانی و شا یستگی پرستاران بخشهای کودکان 0/451=r، 0/001=p )ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. اما ارتباط بین امتیاز هوش هیجانی و امتیاز مشارکت والد پرستاران بخش های کودکان معنی دار نبود (p=0/815، r=0/024 ). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه، شایستگی پرستاران می تواند موجب افزایش مشارکت والد پرستار گردد. بنابراین برنامه ریزی جهت افزایش شایستگی پرستاران کودکان در دوره آموزش رسمی و ضمن خدمت میتوان به ارتقای مشارکت والد-پرستار به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای مراقبت خانواده محور کمک کند.

زمینه و هدف: از دلایل اصلی شکاف آموزش-بالین در پرستاری، فقدان آموزش کافی پرسنل بالینی در جستجوی اطلاعات و مهارت های ارزیابی انتقادی شواهد پژوهشی می باشد. در این رابطه، مدل پرستار پژوهشگر بالینی برای استفاده در آموزش و نظارت پرستاران در استفاده از بهترین شواهد موجود به منظور بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری معرفی شده است. هدف از این مطالعه، مرور منابع درباره مدل پرستار پژوهشگر بالینی و معرفی ابعاد و مراحل این مدل به منظور زمینه سازی اجرای آموزش مبتنی بر شواهد در بستر پرستاری بالینی کشور می باشد.روش ها: در این مطالعه مروری، برای دستیابی به منابع، از پایگاه داده های مختلف داخلی و خارجی شامل PubMed، Scopus، Google Scholar و SID استفاده گردید. مقالات منتشر شده از سال 2005 تاکنون به دو زبان فارسی و انگلیسی جستجو شدند.نتایج: در جستجوی اولیه با کلمات کلیدی ("clinical scholar" OR "clinical scholar model" OR "clinical nurse scholar model") و معادل فارسی آنها در مجموع 2545 مطالعه یافت شد که در بررسی نهایی عنوان و چکیده های آنها، 9 مقاله مرتبط با موضوع اصلی این مطالعه بودند و برای مرور انتخاب شدند. یافته ها به صورت سرفصل هایی از جمله پیش زمینه طراحی مدل، اجزای و مراحل مدل، اهداف کاربردی مدل، خصوصیات پرستار در مدل، نحوه اجرای مدل و در نهایت کاربرد مدل در بالین و آموزش بحث شدند.نتیجه گیری: مدل پرستار پژوهشگر بالینی یکی از مفید ترین مدل های موجود برای ارتقاء مراقبت مبتنی بر شواهد در پرستاری و کاهش شکاف بین آموزش و بالین است. دانش آموختگان دکتری پرستاری چنانچه به عنوان عامل آموزش دهنده مراقبت مبتنی بر شواهد با به کارگیری این مدل به پرستاران بالینی در جستجو و ارزیابی انتقادی بهترین شواهد، استفاده از آن شواهد در مراقبت از بیمار و در نتیجه بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری کمک کنند می توانند با اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد شکاف بین آموزش دانشگاهی پرستاری و فعالیت های بالینی را به حداقل برسانند.

رشته های پزشکی از حرفه های پیچیده و دشواری هستند که با استفاده از علوم و مهارت های خاص خود در جهت پیشبرد سلامتی از نظر جسمی، روانی و اجتماعی گام بر می دارند، استدلال بالینی به عنوان یکی از شایستگی های اصلی یک پزشک است که دانشجویان پزشکی باید قبل از واجد شرایط بودن در پزشکی به آن دست یابند. از این رو، هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، طراحی الگوی شایستگی های استدلال بالینی دانشجویان رشته پزشکی با رویکرد فراترکیب بود. این پژوهش کیفی با استفاده از روش شش مرحله ای ساندلوسکی و باروسو (2007) انجام شد. تیم فراترکیب متشکل از یک پزشک و سه نفر متخصص برنامه ریزی درسی مسلط به روش پژوهش فراترکیب بود. 18 منبع پژوهشی مرتبط، مبنای تحلیل قرار گرفت که نتیجه آن استخراج 34 مضمون پایه بود. اعتبار داده ها با استفاده از تکنیک های اعتبارپذیری و انتقال پذیری از طریق خودبازبینی پژوهشگرپژوهشگران و همسوهمسوسازی داده ها و اعتمادپذیری با هدایت دقیق جریان گردآوری اطلاعات و همسوهمسوسازی پژوهشگرپژوهشگران تایید شد. براساس نتایج پژوهش، هشت مضمون اصلی تشخیص بیماری، به کارگیری دانش، توجه به علایم و نشانه های بیمار، اتخاذ تصمیمات صحیح، تبدیل اطلاعات بیمار به اطلاعات پزشکی (استدلال تشخیصی)، حل مسیله (تجزیه و تحلیل استدلال بالینی)، گرفتن شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی و تفسیر آزمایشات تشخیصی، عوامل الگوی شایستگی های استدلال بالینی دانشجویان علوم پزشکی هستند، که در این زمینه پر اهمیتند. به طور کلی یافته های پژوهش نشان داد که لازم است مهارت های استدلال بالینی به عنوان فرایندهای فکری مورد استفاده پزشکان در تدوین سوالات و تشخیص های مناسب مورد توجه قرار گیرد، لذا برای ارایه مراقبت های بهداشتی با کیفیت ضروری است.

زمینه و هدف یکی از نیازهای آموزش پرستاری، ارتقاء مهارت های شجاعت اخلاقی پرستاران جهت ارایه مراقبت های پرستاری مبتنی استانداردهای حرفه ای و تضمین مراقبت بالینی شایسته است. لذا، این مطالعه با هدف بررسی همبستگی شایستگی بالینی با شجاعت اخلاقی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1399 انجام شد. روش ها این مطالعه توصیفی مقطعی چند مرکزه بروی 350 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های شهر تهران که به روش سهمیه ای انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات مطالعه شامل پرسشنامه جمیعت شناختی، شایستگی بالینی پرستاران بخش مراقبت های ویژه و شجاعت اخلاقی سکرکا و همکاران بود. یافته ها میانگین نمره کل شجاعت اخلاقی و شایستگی بالینی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه بترتیب 12/22±, 74/24 و 23/37±, 155/10 بود. بین شجاعت اخلاقی و شایستگی بالینی پرستاران ارتباط مستقیم و معنی دار قوی ای وجود دارد (0/81=r و 0/001=p). شایستگی بالینی در پرستاران با سابقه کاری بیشتر، مسن تر، شاغل در شیفت صبح و با وضعیت استخدامی رسمی و پیمانی به طور معناداری بالاتر از سایر پرستاران بود (0/001>p). همچنین، شجاعت اخلاقی در پرستاران مرد، متاهل، با سابقه کاری بیشتر، مسن تر، شاغل در شیفت صبح و روز و با وضعیت استخدامی رسمی و پیمانی به طور معناداری بالاتر از سایر پرستاران بود (0/001>p). نتیجه گیری با توجه به نتایج مطالعه حاضر با افزایش شایستگی بالینی پرستاران، شجاعت اخلاقی آنها افزایش می یابد. لذا لزوم توجه هر چه بیشتر مسیولان را در این زمینه می طلبد.

در سالیان اخیر توجه زیادی به همکاری بین رشته ای در آموزش پزشکی شده است که روندی چندوجهی در مراقبت بیمار دارد. از طرفی این همکاری سبب افزایش کارایی تیم بالینی مراقبت و بهبود خدمات ارائه شده به بیمار شده و از طرف دیگر جلب رضایت بیشتر وی می شود.

مقدمه: گذار از فارغ التحصیلی به پرستاری بالینی، مرحله ای حساس در زندگی پرستاران است. سازمان های مراقبت سلامتی تلاش می کنند تا راهکارهای موثر وکارآمدی برای تسهیل فرایند گذار پرستاران تازه فارغ التحصیل به نقش پرستار بالینی بیابند.هدف: شناسایی استراتژی های مدیران پرستاری درگیر در فرایند گذار پرستاران تازه فارغ التحصیل به نقش پرستار بالینی در سال (1392) بوده است.مواد و روش ها: تحقیق کیفی از نوع تئوری پایه به عنوان یک روش مطالعه استفاده شد. تعداد 21 شرکت کننده (12 «پرستار تازه کار» و 9 مدیر پرستاری) با استفاده از نمونه گیری هدفمند و نظری در این مطالعه شرکت کردند. نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. داده ها توسط مصاحبه نیمه ساختاری جمع آوری گردید. به منظور تحلیل داده ها از روش مقایسه مداوم اشتراوس وکوربین (1998) استفاده شد.یافته ها: مدیران پرستاری طی یک فرایند سه مرحله ای گام به گام پرستاران تازه فارغ التحصیل را با نقش بالینی خود عجین نموده اند. اقدامات آنها جهت تسهیل فرآیند گذار پرستاران تازه فارغ التحصیل در سه استراتژی آماده سازی، غوطه ورسازی و توانمندسازی بوده است.نتیجه گیری: استراتژی های آماده سازی، غوطه ورسازی و توانمندسازی می تواند به عنوان راهنمایی کلی برای مدیران پرستاری در جهت تسهیل فرایند گذار بکار رود و منجر به حمایت و حفاظت از نسل آینده پرستاری گردد.